Այն ժամանակ դասեր չկային, երեխաները միայն խաղում էին։ Միայն իմ ընկեր Նեսոն շատ դ շատ հեքիաթներ գիտեր և երբ, որ դպրոց ստեղծվեց դպրոցի վարձը 3 ռուբլի էր և ով չէր կարողանում վճարեր նա դուրս էր մնում դպրոցից, քանի որ Նեսոն շատ աղքատ էր նա լաց էր լինում, որ  դասի չէր գնում ։ Երբ որ մենք մեծացանք ես Նեսոի հետ ձիով զբոսնում էինք ես իմ գրպանից մի դանակ վրցրեցի, որ ձմերուկ կտրենք և ուտենք և այդ դանակը անհետացավ։ Նեսոն պնդում էր,  որ նա ինձ է տվել և ես դրել եմ իմ գրպանը բայց ես գիտեի, որ Նեսոն գողացել էր իմ դանակը։ Այս հեքիաթը մեզ սովորացնում էր, որ ով դաս չսովորի նա կդառնա սուտասան և գողացող ինչպես որ Նեսոն ։