Այս պատմվածքը մի աղջկա մասին էր, ով իրեն փեսա էր ման գալիս, և շատ մարդիկ նրա մոտ էին գալիս, և նրան առաջարկում լիքը թանկարժեք զարդեր, բայց նա դրանից հրաժարվում էր, և նա ցանկանում էր անջեր ։ Շատ մարդիկ գնացին դրա հետևից, որ բերեն և աղջկան տան, բայց այդպես ել չէին վերադառնում, և աղջիկը շատ տխրում էր, և մտածում էր որ բոլորը իրեն մոռացել էին։ Բայց թագավորը իր աղջկան հույս էր տալիս, որ նա միքիչ ել սպասի, և կբերեն անջեր հորը, բայց աղջիկը դեռ չէր հավատում, որ դա երբեվից է կբերեն, և նա արդեն շատ տխրել էր։ Անցան տարիներ, բայց նրանք չբերեցին անջեր հորը, բայց շատ մարդիկ էին այնտեղ գնացել, և ման եկել, բայց նրանցից ոչ մեկը հետ չեր եկել։ Եվ անջեր հորը չէր բերել, և աղջիկը արդեն սկսում էր իր հույսը կտրել, չիմանալով որ այդ անջեր հորի պատճառով շատ և շատ մարդիկ էին մահացել։ Եվ այսպես ամեն օր աղջիկը մտածում էր թե խի իրենցից ոչ մեկը չի բերում անջեր հորը, և ամեն օր այսպես մտածում էր, իսկ նրա հայրը այսինքն թագավորը նրան հույս էր տալիս, որ մի օր նրանցից մեկը գալու է, և քեզ տա անջեր հորը։ Բայց աղջիկը ել ոչինչնչին և ոչմեկին չեր հավատում, և այդպես նստած ամբողջ և բոլոր օրերը մտածում էր։ հաջողություն վերջ