Попрыгунья Стрекоза
Лето красное пропела;
Оглянуться не успела,
Как зима катит в глаза.
Помертвело чисто поле;
Нет уж дней тех светлых боле,
Как под каждым ей листком
Был готов и стол, и дом.
Все прошло: с зимой холодной
Нужда, голод настает;
Стрекоза уж не поет:
И кому же в ум придет
На желудок петь голодный!
Злой тоской удручена,
К Муравью ползет она:
«Не оставь меня, кум милый!
Дай ты мне собраться с силой
И до вешних только дней
Прокорми и обогрей!» —
«Кумушка, мне странно это:
Да работала ль ты в лето?» —
Говорит ей Муравей.
«До того ль, голубчик, было?
В мягких муравах у нас
Песни, резвость всякий час,
Так, что голову вскружило». —
«А, так ты…» — «Я без души
Лето целое все пела». —
«Ты все пела? Это дело:
Так поди же, попляши!
Jumping Ճպուռ Ամառային կարմիր երգեց; Ես ժամանակ չունեի հետ նայելու, Ինչպես է ձմեռը գլորվում աչքերի մեջ: Մեռած մաքուր դաշտ; Այդ պայծառ օրեր չկան, Ինչպես նրա յուրաքանչյուր տերևի տակ Պատրաստ էր և սեղանը, և տունը ։ Ամեն ինչ անցավ. Կարիք, սովը գալիս է; Dragonfly-ը չի երգում: Եվ ում մտքով կանցնի Սոված երգեք ձեր ստամոքսի վրա: Չար կարոտը ընկճված է, Նա սողում է մրջյունին: «Մի թողեք ինձ, կնքահայր սիրելի! Թույլ տվեք ինձ ուժ հավաքել Եվ մինչև գարուն միայն օրեր Կերակրեք և տաքացրեք:» — «Կումուշկա, դա ինձ համար տարօրինակ է: Այո, դուք աշխատել եք ամռանը:» — Մրջյունը նրան ասում է. «Մինչեւ eh, սիրելիս, էր? Փափուկ մրջյուններում մենք ունենք Երգեր, ուրախություն ամեն ժամ, Այնպես որ, գլուխը շրջվեց»: — «ԱՀ, ուրեմն դու …» — » ես առանց հոգու եմ Ամառն ամբողջ երգում էր»: — — Դուք բոլորդ երգել եք: Այս գործը: Այնպես որ, գնա, պարիր
Մանվել Դավթյան 