1)Շրջանագծի հատողն իր արտաքին մասից մեծ է 2ամբ1/4 անգամ։ Հատողը նույն կետից տարված շոշափողից քանի՞ անգամ է մեծ։
ab:ad=9/4^2
3/2
2)Դիցուք՝ AB-ն շոշափող է, AD-ն՝ նույն շրջանագծի հատող, որի արտաքին մասը AC-ն է։ Որոշեք՝ ա) CD-ն, եթե AB = 2 սմ և AD = 4 սմ 4×2=8 բ) AD-ն, եթե AC : CD = 4/5 և AB = 12 սմ 9×2=18
3)Մի կետից շրջանագծին տարված շոշափողն ու հատողը համապատասխանաբար հավասար են 20 սմ և 40 սմ, իսկ հատողի հեռավորությունը շրջանագծի կենտրոնից՝ 8 սմ։ Գտեք շրջանագծի շառավիղը։
17
4)Մի կետից շրջանագծին տարված են հատող և շոշափող: Որոշեք շոշափողի երկարությունը, եթե նա հատողի արտաքին մասից 5 սմ–ով մեծ է, իսկ ներքին մասից` նույնքանով փոքր:
5)Մի կետից նույն շրջանագծին տարված են երկու հատող՝ որոնց երկարություններն են 15 սմ և 25 սմ։ Գտեք նրանց արտաքին մասերը, եթե հայտնի է, որ դրանցից մեկը 2 սմ–ով մեծ է մյուսից։
Համակարգը ճիշտ է, երբ ճիշտ են համակարգի բոլոր պայմանները` լինի հավասարում թե անհավասարում։ Այդ պատճառով էլ համակարգի լուծումն իր առանձին պայմանների լուծումների բազմությունների հատումն է։ Օրինակ 1․
Լուծենք համակարգը․
Առաջին անհավասարման լուծումն է (- ∞, — 1] U [3, ∞) բազմությունը, իսկ երկրորդինը՝ (— 2, 4) բաց միջակայքը: Իրար տակ գծենք կոորդինատային առանցքներ և առանձին-առանձին պատկերենք անհավասարումների լուծումները:
Համակարգի լուծումն այդ լուծումների բազմությունների հատումն է՝ (-2, -1] U [3, 4) բազմությունը:
Օրինակ 2.
Լուծենք համախումբը.
Համախումբը կազմված է երկու անհավասարումից: Առաջին անհավասարման լուծումը (-∞, 1) U(5, +∞) բազմությունն է, իսկ երկրորդինը՝ [2,5]: Կոորդինատային առանցքների վրա պատկերելով այդ բազմությունները՝ հեշտությամբ կգտնենք դրանց միավորումը՝ (-∞, 1) U [2, +∞):
Օրինակ 3.
Լուծենք համախումբը.
Կոորդինատային առանցքների վրա պատկերենք անհավասարումների լուծումները. Առաջին անհավասարման լուծումը` (-∞, -1) U (-1,0) U (3,+∞); Երկրորդ անհավասարման լուծումը՝ (− 4, 1]։ Համախմբի լուծումն այդ երկու բազմությունների միավորումն է՝ (-∞, 1] U (3,+∞):
Նկատենք, որ −4 թիվը համախմբի լուծում է, թեև x-ի այդ արժեքի դեպքում համախմբի երկրորդ անհավասարումն իմաստ չունի:
Օրինակ 1. Լուծենք անհավասարումը. 2x2 — 9x + 7 > 0 Անհավասարման ձախ մասը վերլուծենք արտադրիչների. 2x2 — 9x + 7 = 0 D = (- 9)2 — 4 * 2 * 7 = 25 x1 = (9 — 5)/(2 * 2) = 1 x2 = (9 + 5)/(2 * 2) = 3.5 Փաստորեն, ստանում ենք հետևյալ համարժեք անհավասարումը. 2(x — 1)(x — 3.5) > 0 Անհավասարման լուծումներն x-ի այն արժեքներն են, որոնց դեպքում 2(x — 1)(x — 3.5) արտահայտության արժեքը դրական է։ Այդ արժեքները կարող ենք գտնել երկու եղանակով՝ միջակայքերի ու գրաֆիկական: Միջակայքերի եղանակ` Որոշենք 2(x — 1)(x — 3.5) արտահայտության նշանապահպանման միջակայքերը:
(- ∞, 1) և (3.5, +0) միջակայքերում արտահայտությունը դրական է։ Այդ միջակայքերի միավորումը՝ (- ∞, 1) U (3.5, +∞) բազմությունը, կլինի անհավասարման լուծումը: Բազմությունը կարող ենք պատկերել կոորդինատային առանցքի վրա: 1 և 3.5 կետերը նշված են ոչ հոծ (դատարկ), քանի որ անհավասարման լուծումներ չեն.
Գրաֆիկական եղանակ` Գծենք y = 2(x — 1)(x — 3.5) ֆունկցիայի գրաֆիկը: Պարաբոլի ճյուղերն ուղղված են վերև, իսկ x-երի առանցքը հատում է 1 և 3.5 կետերում։ Գրաֆիկը կունենա նկարում պատկերված տեսքը: Ֆունկցիայի արժեքը դրական է (- ∞, 1) U (3.5, +∞) բազմության կետերում:
Օրինակ 2. Լուծենք x2 — 7x + 10 <= 0 անհավասարումը։ Բազմանդամի արմատներն են 2 և 5 թվերը: Այն վերլուծելով արտադրիչների՝ ստանում ենք հետևյալ անհավասարումը. (x — 2)(x — 5) <= 0 Ուսումնասիրելով նշանապահպանման միջակայքերը՝ տեսնում ենք, որ (2, 5) միջակայքում արտահայտությունը բացասական է։ Քանի որ արտահայտությունն ընդունում է 0 արժեքը 2 և 5 կետերում, ուրեմն լուծումը կլինի [2, 5] հատվածը (փակ միջակայքը).
Օրինակ 3. Լուծենք 2x2 — 7x + 6 >= 0 անհավասարումը: Քանի որ 2x2 — 7x + 6 = 2(x — 1.5)(x — 2) ուրեմն՝ y = 2x2 — 7x + 6 ֆունկցիայի գրաֆիկն ունի նկարում պատկերված տեսքը:
Ինչպես տեսնում ենք, ֆունկցիայի գրաֆիկն ընդունում է ոչ բացասական արժեքներ (- ∞, 1.5] և [2, ∞) կիսաբաց միջակայքերում։ Այդ բազմությունների միավորումը՝ (−∞, 1.5] U [2, +∞)-ը կլինի անհավասարման լուծումը.
Գծելով y = x2 ֆունկցիայի գրաֆիկը՝ ստացվում է նկարում պատկերված կորը։
Այդ գրաֆիկն անվանում են պարաբոլ: Պարաբոլի (0, 0) կետն անվանում են պարաբոլի գագաթ, իսկ գագաթից ձախ ու աջ ձգվող կորերը՝ պարաբոլի ճյուղեր:
Նշենք գրաֆիկի որոշ առանձնահատկություններ․
1)Ֆունկցիայի գրաֆիկն անցնում է կոորդինատների սկզբնակետով:
2)Բացի 0-ից, մնացած բոլոր կետերում ֆունկցիայի գրաֆիկը գտնվում է x-երի առանցքից վերև:
3)Գրաֆիկը համաչափ է y-երի առանցքի նկատմամբ:
4)Ֆունկցիան աճում է [0, +∞) միջակայքում:
5)Ֆունկցիան նվազում է (−∞, 0] միջակայքում:
6)Ֆունկցիայի որոշման տիրույթը R-ն է, իսկ արժեքների տիրույթը՝ [0, +∞):
Առաջադրանքներ․
1)Տրված x-երի համար գտե՛ք y-ի այնպիսի արժեք, որ (x, y) կետը լինի y = x2 պարաբոլի վրա. ա) x = 0 y=0 բ) x = 3 y=9 գ) x = — 3.2 y=3.2 դ) x = 111 y=222 ե) x = √5.5 y=5.5 զ) x = — √13 y=13 է) x = 2√3 y=23 ը) x = — 6√1.5 y=54
2)Հայտնի է, որ (x, y) կետը պատկանում է y = x2 պարաբոլին: Գտե՛ք y-ի տրված արժեքի համար x-ի բոլոր հնարավոր արժեքները: Քանի՞ այդպիսի x կա. ա) y = 0 x=0 բ) y = 25 x=5 գ) y = 196 x=96 դ) y = 2.89 x=1,445 ե) y = — 16 x=-8 զ) y = -2 x=1 է) y = 2 x=1 ը) y = 45 x= 22,5
3)Ո՞ր կետերում է տրված ուղիղը հատում y = x2 ֆունկցիայի գրաֆիկը. ա) y = 0 բ) y = 6 գ) y = — 1.1 դ) y = 64
4)Կառուցե՛ք y = x2 ֆունկցիայի գրաֆիկի համաչափը x-երի առանցքի նկատմամբ:
5)Տրված է y = x2 ֆունկցիան: Ո՞ր կետերում է ֆունկցիան ընդունում ա) 9, բ) 0, գ) 15, դ)– 25 արժեքը:
3)Տրված է f(x) ֆունկցիայի գրաֆիկը: Այդ գրաֆիկը համաչափ արտապատկերելով (շրջելով) x-երի առանցքի նկատմամբ, այնուհետև y-ների առանցքի երկայնքով 2 անգամ սեղմելով՝ ստացվում է g(x) ֆունկցիայի գրաֆիկը: ա) Գծե՛ք g(x) ֆունկցիայի գրաֆիկը:
բ) g(x) ֆունկցիան արտահայտե՛ք f(x) ֆունկցիայի միջոցով։ գ) Գտե՛ք g(x) ֆունկցիայի մեծագույն ու փոքրագույն արժեքները:
4)Տրված է f(x) ֆունկցիան, որի արժեքների տիրույթը [—3, 5] միջակայքն է: Գտե՛ք ա)2/3f(x), բ) 1.8f(x) ֆունկցիայի արժեքների տիրույթը:
5)Տրված f(x) ֆունկցիան y-ների առանցքի երկայնքով սեղմեցին 2 անգամ, որից հետո համաչափ արտապատկերեցին աբսցիսների առանցքի նկատմամբ: Ո՞ր ֆունկցիայի գրաֆիկը ստացվեց:
у = f(x) + a ֆունկցիայի գրաֆիկը у = f(x) ֆունկցիայի գրաֆիկի միջոցով կառուցելիս տեղի է ունենում գրաֆիկի տեղաշարժ օրդինատների առանցքի ուղղությամբ:
— Տեղաշարժի ուղղությունը (դեպի վերև կամ դեպի ներքև) որոշվում է a թվի նշանով:
— Տեղաշարժի չափը որոշվում է a թվի մոդուլի արժեքով:
Եթե a > 0, ապա գրաֆիկը տեղաշարժվում է դեպի վերև, իսկ եթե a < 0, ապա՝ դեպի ներքև:
Այս նկարում կատարվում է у = x² ֆունկցիայի գրաֆիկի տեղաշարժ` չորս միավորով դեպի վերև: Ուրեմն, սա у = x² + 4 ֆունկցիայի գրաֆիկն է:
Այս նկարում կատարվում է у = x² ֆունկցիայի գրաֆիկի տեղաշարժ` երեք միավորով դեպի ներքև: Ուրեմն, սա у = x² − 3 ֆունկցիայի գրաֆիկն է:
Ճիշտ է հետևյալ պնդումը:
1) y = f(x) + a, որտեղ a-ն տրված դրական թիվ է, ֆունկցիայի գրաֆիկը կառուցելու համար պետք է տեղաշարժել y = f(x) ֆունկցիայի գրաֆիկը y-երի առանցքի ուղղությամբ՝ a միավորով դեպի վերև:
2) y = f(x) − a, որտեղ a-ն տրված դրական թիվ է, ֆունկցիայի գրաֆիկը կառուցելու համար պետք է տեղաշարժել y = f(x) ֆունկցիայի գրաֆիկը y-երի առանցքի ուղղությամբ՝ a միավորով դեպի ներքև: